Λίγα λόγια για την ιστορία που αφηγείστε στον «Ματωμένο
έρωτα»
Ο «Ματωμένος Έρωτας»
είναι ένα μυθιστόρημα «αγωνίας» βασισμένο στα πρότυπα ενός «ντετέκτιβ στόρυ»,
αλλά με έμφαση και σε άλλα στοιχεία, όπως ο ψυχισμός των χαρακτήρων, οι
εσωτερικές συγκρούσεις και η ανθρώπινη οδύνη. Το πρότυπο της «μοιραίας γυναίκας»
κυριαρχεί στο βιβλίο και αποτελεί το όχημα πάνω στο οποίο εκτυλίσσεται η
ιστορία. Ένας συγγραφέας, ο Σταύρος Σταρόπουλος είναι ο βασικός ήρωας, ο οποίος
βλέπει τη ζωή του να καταρρέει όταν τον εγκαταλείπει η γυναίκα της ζωής του.
Ύστερα ενώ προσπαθεί να σταθεί όρθιος η ζήλεια δεν τον αφήνει και προσλαμβάνει
ντετέκτιβ, γιατί υποψιάζεται τα χειρότερα, χωρίς να μπορεί να φανταστεί σε τι
πάει να μπλέξει. Την ίδια στιγμή της ψυχολογικής κατάρρευσης, δυο φίλοι του
προσπαθούν να τον βοηθήσουν και εμπλέκονται και αυτόι στην υπόθεση, ενώ μια
νεαρή από το παρελθόν, ερωτευμένη μαζί του κάνει την εμφάνισή της την χειρότερη
χρονικά στιγμή. Ο αντίπαλος είναι αδυσώπητος και ο Σταρόπουλος φτάνει, ίσως και
ξεπερνάει τα ορια του.
2. Γιατί το αστυνομικό μυθιστόρημα έχει πάντα φανατικούς
θαυμαστές; Τι είναι αυτό που προσφέρει στον αναγνώστη και είναι τόσο
επιτυχημένο είδος; Πείτε μας για τη λογοτεχνία ευρύτερα.
Το αστυνομικό
μυθιστόρημα προσφέρει στον αναγνώστη την απόλαυση της περιπέτειας και της
διαφυγής του από την καθημερινή ρουτίνα. Είτε είναι παραδοσιακό, είτε ανήκει
στο noir, είτε στο είδος της περιπέτειας, αποτελεί μια διαφυγή
για το μυαλό που πάντα αναζητά το εξεζητημένο για να ανανεωθεί. Ενώ παλαιότερα,
στην Ελλάδα κυρίως, ήταν παρεξηγημένο είδος, τα τελευταία χρόνια έχει πάρει
καλύτερη θέση στο χώρο της λογοτεχνίας. Δεν είναι εύκολο να γραφεί ένα καλό
αστυνομικό μυθιστόρημα διότι έχει μεγάλο βαθμό πολυπλοκότητας στην ανάπτυξη και
στην ευρηματικότητα, δεν είναι κάτι που μπορεί να γράψει ο καθένας.
Συνηθίζουμε να
ξεχωρίζουμε τη λογοτεχνία σε «υψηλή» και σε αυτή που ψυχαγωγεί, σε «δύσκολη»
και σε εμπορική. Σε ένα βαθμό αυτό δεν γίνεται άδικα, δεδομένου ότι η βάση της
καλής λογοτεχνίας είναι η γλώσσα και ακολουθεί ο στοχασμός, η ανάπτυξη των
χαρακτήρων, το ύφος και η τεχνική.
Έχουμε όμως ανάγκη την αφήγηση, την πλοκή και
φυσικά το θέμα. Θεωρώ ότι ένα μυθιστόρημα μπορεί να συνδυάσει πολλά από τα
παραπάνω χαρακτηριστικά και να «δώσει» ένα καλό βιβλίο. Ένα βιβλίο που να μπορεί
να απευθυνθεί με την ίδια επιτυχία στον
λόγιο, τον διανοούμενο και τον μέσο αναγνώστη. Υπάρχουν παραδείγματα τέτοιων
βιβλίων: Ο Εραστής της λαίδης Τσάτερλυ
του Λώρενς, ο Μάγος, ο Συλλέκτης
και η Ερωμένη του Γάλλου υποπλοιάρχου του Φώουλς, οι Αδελφοί Καραμαζόφ του Ντοστογιέφσκι, Το βάρος της Πεταλούδας του Ντε Λούκα, οι Άθλιοι του Ουγκώ, φυσικά όλος ο Σαίξπηρ και πολλά ακόμα.
Πολλοί στέκονται αφοριστικά
διαλέγοντας θέση: Η λογοτεχνία είναι ζωή
και όχι κουλτούρα ή το αντίθετο, υποστηρίζουν. Εγώ πιστεύω ότι η λογοτεχνία
μπορεί να είναι και τα δύο. Εξαρτάται από τη .. δοσολογία και το τελικό
αποτέλεσμα. Δεν υπάρχουν αφορισμοί. Θα σταθώ σε αυτό που είχε πει ο Καμύ: Αυτοί που γράφουν ξεκάθαρα έχουν αναγνώστες.
Αυτοί που γράφουν δυσνόητα, έχουν σχολιαστές. Θα συμπληρώσω: Αυτοί που γράφουν ξεκάθαρα και ποιοτικά
έχουν και αναγνώστες και σχολιαστές.(Όπως είχε ο Καμύ άλλωστε). Μπορεί ο Τζόυς να έχει τη φήμη του
ανανεωτή της παγκόσμιας λογοτεχνίας, ο Ντίκενς είναι όμως εκείνος που βρίσκεται
σε κάθε βιβλιοθήκη και έχει διαβαστεί περισσότερο.
3. Πέντε συγγραφείς που θαυμάζετε και γιατί (από μια φράση
για τον καθένα)
Δεν είναι πέντε, είναι παραπάνω αλλά θα
προσπαθήσω να τους περιορίσω. Ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε και ο Ντοστογιέφσκι από τους
κλασικούς και οι Κάφκα, ο Φώουλς, ο Ντ.Χ. Λόρενς από τους σύγχρονους. Για
τον Ντοστογιέφσκι θα αναφέρω αυτό που είπε
ο Αινστάιν: «ο Dostoyevsky μου προσφέρει πολύ περισσότερα από οποιονδήποτε
επιστήμονα». Είναι ο κορυφαιος ανατόμος της αναθρώπινης ψυχής. Ο Πόε μου
προσφέρει την καταφυγή στο όνειρο και σε σκοτάδια φωτισμένα από ιδιοφυείς
συλλήψε. Έγραψε λίγα, αλλά έδωσε πολλά.
Ο Κάφκα με βοηθάει να συνειδητοποιήσω
καθημερινά σε τι κόσμο ζω.Όλοι οι άνθρωποι
έρχονται αντιμέτωποι με το παράλογο κάποια
στιγμή στη ζωή τους.
Ο Φώουλς με μαγεύει με το συναρπαστικό του
λόγο και την ικανότητά του να συνδυάζει πολλά στοιχεία (έρωτας, δράση, πάθος,
στοχασμός) σε ένα βιβλίο. Μπορεί να μετατρέψει ένα θρίλερ αγωνίας σε υψηλή
λογοτεχνική κατάθεση (συλλέκτης).
Ο Λώρενς είναι η απόδειξη πως το μοντέρνο
μυθιστόρημα μπορεί να είναι εξίσου εύληπτο και συναρπαστικό με το κλασικό και
συνάμα ποιοτικό. Αν το ενδιαφέρον μας κινηθεί στο αστυνομικό, τότε θα μείνω
σταθερός στις κλασικές αξίες του Κόναν Ντόυλ και της Αγκάθα Κρίστι. Ο Σέρλοκ Χόλμς
και ο Ηρακλής Πουαρώ παραμένουν οι αρχετυπικοί ντετέκτιβ, αξεπέραστα σημεία
αναφοράς. Η επιβεβαίωση ότι το μυαλό στέκεται πάνω από το το πιστόλι.
4. Πως συνδυάζεται η πληροφορική, τα μαθηματικά, η
στατιστική με την ποίηση και τη λογοτεχνία;
Τα μαθηματικά είναι η «βασίλισσα» των
επιστημών, που ενίοτε μεταμορφώνεται και σε ..»υπηρέτρια». Οι πλέον αφηρημένοι
κλάδοι των μαθηματικών, όπως η θεωρία αριθμών, η μαθηματική λογική, η
τοπολογία, έχουν πρακτικές εφαρμογές (ή μπορούν να αποκτήσουν στο μέλλον). Όταν
ο Riemman δημιουργούσε τη γεωμετρία του δε μπορούσε ποτέ
να φανταστεί ότι θα γινόταν το βασικότερο εργαλείο του Αϊνστάιν για να
περιγράψει το χωρόχρονο. Γι αυτό κι εκείνος είχε πει ότι: «Τα καθαρά μαθηματικά είναι η ποίηση των καθαρών ιδεών». Τα
μαθηματικά μπορούν να περιγράψουν κάτι με τον ύψιστο βαθμό τελειότητας, και η
συγκίνηση που προσφέρουν είναι όμοια μ’ εκείνη που δίνει ένα άρτιο ποίημα.
Η πληροφορική ξεκίνησε σαν κλάδος των
μαθηματικών, θεμελιώθηκε από μαθηματικούς κυρίως και φυσικούς. Τώρα αποτελεί
αυτοτελή επιστήμη και είτε θέλουμε είτε όχι αποτελεί τμήμα της καθημερινότητάς
μας. Ο υπολογιστής είναι παντού. Η τεχνητή
νοημοσύνη αναπτύσσεται ταχύτατα και ευτυχώς ή δυστυχώς σε κάποια χρόνια από
τώρα – κανείς δεν μπορεί να το προσδιορίσει αυτό - θα δημιουργηθούν, μέσω και
της θεωρίας των κβάντων, ανδροειδή που
θα προσομοιάζουν σχεδόν με τον άνθρωπο, πιθανότατα ακόμη και σε επίπεδο
συναισθημάτων. Η επιστημονική φαντασία του σήμερα θα γίνει η πραγματικότητα του
αύριο, μέσω της Πληροφορικής. Η Στατιστική
βοηθάει στην κατανόηση φαινομένων μέσω της επεξεργασίας πολυπληθών
στοιχείων, στην καταγραφή και ομαδοποίησή τους. Κι αυτή έχει σαν βάση τα
μαθηματικά.
Η ποίηση βρίσκεται
παντού και τα περιλαμβάνει όλα όπως και τα μαθηματικά. Αυτή η οικουμενικότητα είναι
που αδελφοποιεί την ποίηση με τα μαθηματικά. Τα μαθηματικά είναι από τη φύση
τους ποίηση, περιγράφουν το «ελάχιστον» αλλά και το «όλον», η ίδια η ζωή είναι
ποίηση όταν ξέρεις πώς να την προσεγγίσεις. Μπορεί το ποίημα να είναι μια
καταγραφή λέξεων συνδεδεμένων νοηματικά μεταξύ τους, αλλά η ίδια η ποίηση είναι
η αίσθηση που απορρέει από το ίδιο το άγγιγμα της ζωής. Εν ολίγοις όλα
συνδέονται μεταξύ τους με την έννοια της δημιουργίας.
5. Ποια ανάγκη σας οδήγησε να ασχοληθείτε σε βάθος με τα
κόμικς και τους χάρτινους ήρωες;
Τα εικονογραφημένα περιοδικά ή comics
μας κρατούν πάντα κοντά στην παιδική μας ηλικία, αν και πλέον αποτελούν
αυτόνομη τέχνη και μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις υψηλών προδιαγραφών. Μπορεί
εμείς να μεγαλώσαμε με το «Μίκυ Μάους», το «Ποπάυ», το «Μπλεκ», το «Αγόρι», το
«Σεραφίνο» και η νοσταλγία να μας καλεί αλλά στην πορεία ανακαλύψαμε ένα
ολόκληρο σύμπαν εικονογραφημένων ηρώων που μας παρουσιάζονται μέσα από
εκπληκτικά σχέδια και καλογραμμένα σενάρια. Για παράδειγμα το Watchmen γραμμένο από τον Alan
Moore και σχεδιαστή τον Dave
Gibbons, έχει βραβευτεί σαν λογοτεχνικό έργο. Ακόμα
και τα περιοδικά που προαναφέρθηκαν – διότι ως «περιοδικά» τα αναφέραμε τότε,
έχουν αναδείξει μερικούς από τους κορυφαίους καλλιτέχνες και δημιουργούς όλων
των εποχών όπως: Carl Barks,
Romano Scarpa (Μίκυ Μάους), EsseGesse
(Μπλεκ), Segar, Sagendorf (Ποπάυ) κ.α..
Δυστυχώς τα σημερινά παιδιά, δέσμια ενός
κινητού τηλεφώνου «που τα κάνει όλα»
στερούν από τον εαυτό τους την ευκαιρία να μάθουν καινούργιες λέξεις, να
ονειροπολήσουν, να διαγείρουν την φαντασία τους. Η ανάπτυξη της τεχνολογίας
αποτελεί ευλογία αλλά και κατάρα, όταν ο άνθρωπος χάνει το μέτρο, όταν γίνεται
μονοδιάστατος και εμμονικός.
6. Το ποδόσφαιρο με το οποίο έχετε επίσης ασχοληθεί περνάει
ξανά δύσκολες στιγμές στη χώρα μας. Πιστεύετε ότι είναι εφικτή η κάθαρσή του
και με ποιο τρόπο;
Το ποδόσφαιρο είναι πρωτίστως άθλημα και
παιχνίδι. Δυστυχώς ο άκρατος επαγγελματισμός είναι αυτός που το έχει οδηγήσει
εκεί που το βλέπουμε σήμερα. Κοινώς: Τα πολλά λεφτά. Όταν ο ανταγωνισμός είναι
φρενήρης, το ματς γίνεται «ο θάνατος σου η ζωή μου». Αλλά οφείλουμε να
συνειδητοποιήσουμε κάτι ακόμα. Ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο ο Παναθηναϊκός, ο
Ολυμπιακός, η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ. Ποδόσφαιρο είναι το σύνολο των ομάδων, όλων των
κατηγοριών στην Ελλάδα. Ποδόσφαιρο, είναι η Παναχαΐκή, ο ΟΦΗ, ο Άρης, ο Πανιώνιος,
ο Ατρόμητος, οι Σέρρες, η Δόξα Δράμας κλπ. Συνεπώς τιμωρίες του τύπου:
διακόπτουμε το πρωτάθλημα ποιόν βλάπτουν; Τι διορθώνουν; Έχουν εφαρμοστεί ξανά
και ξανά και τίποτα δεν άλλαξε. Οι γενικευμένες τιμωρίες έχει αποδειχθεί ότι
δεν προσφέρουν κάτι. Οι τιμωρίες πρέπει να είναι στοχευμένες και κυρίως όχι
εξοντωτικές. Καλύτερα τα τεράστια πρόστιμα παρά οι αφαιρέσεις βαθμών που
αλλοιώνουν την εικόνα μιας πραγματικότητας.
Το βιβλίο που έγραψα για το
ποδόσφαιρο, «Κώστας Δαβουρλής, ο Πελέ της Ευρώπης» αφορά μια άλλη εποχή
περισσότερο ρομαντική, αλλά πιο ωραία, τότε που οι Κυριακές αποτελούσαν γιορτή.
Τότε όμως δεν υπήρχαν τα μεγάλα συμβόλαια και στις ομάδες έπαιζαν το πολύ δυό
ξένοι. Τώρα παίζουν το πολύ δυο Ελληνες. Τότε απολάμβανε ο φίλαθλος τις
ενέργειες ενός Δομάζου, ενός Δεληκάρη, Λουκανίδη, Παπαϊωάννου, Χατζηπαναγή,
Κούδα κ.λπ. Για να επιτευχθεί η κάθαρση χρειάζεται ανθρώπους αποφασισμένους με στέρεα
ηθική οι οποίοι να πάρουν μέτρα και αποφάσεις όχι έν θερμώ – ύστερα από
επεισόδια ή καυτές αγωνιστικές – αλλά ύστερα από πολύμηνο σχεδιασμό. Να είστε
σίγουροι ότι αν υπάρχει θέληση, υπάρχει και τρόπος.
