Ο ΟΧΛΟΣ

    

Όποιος πάει ενάντια στη γνώμη του "όχλου", τον σκίζουν. Αλλά δεν αρκεί ούτε αυτό. Δεν αρκεί να έχει διαφορετική άποψη από τον "όχλο". Αρκεί και μόνο, να είναι ήπια συγκαταβατικός, ή αρκεί να μην βγάζει αφρούς από το στόμα του σε κάτι που ο "όχλος" καταδικάζει, και να είναι απλά ήπια αρνητικός. Γιατί ο "όχλος" δεν ακούει τι λες, αρκεί το ότι ΔΕΝ ΛΕΣ την άποψη του (του "όχλου" με το ίδιο μένος που ο όχλος την υποστηρίζει. Δεν έχει σημασία, αν υπάρχει καταδίκη σε κάτι ή όχι. Αν υπάρχει καταδίκη, ο όχλος, νομιμοποιεί το μένος του (βρισιές, κατάρες, μίσος, χλεύη, ειρωνεία) και με τη δύναμη που του δίνουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αντί να ασχοληθεί με τα δικά του θέματα, ασχολείται με το πως θα σκυλοβρίσει τον όποιο "κακό" ή κακό, βρεθεί στο διάβα του. Έτσι στηρίζει έμπρακτα τη "δικαιοσύνη" και δείχνει το ήθος του και την ποιότητα του. Γιατί το ένστικτο του όχλου δεν το έχει κανένας. Αλλά δεν έχει σημασία κι αν δεν υπάρχει καταδίκη. Ο "όχλος" ξέρει, γνωρίζει τα πάντα, ΄"ήταν εκεί" όταν έγινε το συμβάν, δεν υπάρχει περίπτωση να μην γνωρίζει την αλήθεια, για κάτι που δεν έχει δει, γιατί ο όχλος έχει ένστικτο. Δεν έχει σημασία το συμβάν: έγκλημα, πολιτικό, αθλητικό, θρησκευτικό θέμα, μπορεί να είναι οτιδήποτε. Κι έτσι παρέα με τον "όχλο" βαδίζουν όλοι προς μια γενικότερη ευημερία και ευδαιμονία. Διότι άμα είσαι παρέα με τον "όχλο" έχεις δύναμη και το σημαντικότερο: Έχεις πάντα δίκιο. Γιατί ο όχλος γνωρίζει!

Γιώργος Πολ. Παπαδάκης.