Ο ΜΕΣΟΣ ΝΕΟΗΛΙΘΙΟΣ ΚΙ Η ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ
Δεν υπάρχει πλέον τίποτα που να μη μπαίνει στη διαδικασία να
κρίνει κάποιος. Φυσικά μπορεί να κρίνει κάποιον ή κάτι που εκτίθεται δημόσια,
είτε στην τέχνη είτε στην πολιτική. Αλλά τα τελευταία χρόνια (φαίνεται πιο πολύ
λόγω των κοινωνικών δικτύων και του ιντερνετ), ΚΡΙΝΕΙ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ
ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΠΟΙΩΝ. Φυσικά μόνο ένας ΗΛΙΘΙΟΣ μπορεί να έχει ΑΠΟΨΗ ΕΠΙ ΤΗΣ ΑΠΟΨΗΣ,
κάποιου άλλου για θέματα ζωής. Λέει ο ...μπετόβλακας... σε κάποια ή κάποιον
καλλιτεχνη που δε παντρεύτηκε ή δεν έκανε παιδιά, γιατί ήθελε να κάνει καριέρα
ή γιατί δεν του άρεσε: «έχασες την ευκαιρία να αποκτήσεις παιδιά και εγγόνια». Και
που ξέρεις ρε ηλίθιε τι ήθελε ο άλλος; Και γιατί ο άλλος θα πρέπει να έχει την
δική σου θέση ζωής;; Λέει ο μπετόβλακας: Γιατί
δεν αποσύρθηκε η Μαρινέλλα 90 χρονών, τόπο στους νέους. Η Αλεξίου καλά έκανε. Μα ηλίθιε
μπετοβλακα, καλά κάνανε και οι δυο. Δεν έχει ο καθένας τις ίδιες θέσεις και
απόψεις για τη ζωή, ποσω δε μάλλον με εσένα. Η Μαρινέλλα γούσταρε, να συνεχίσει
και για την ηλικία της όχι μόνο ήταν άψογη και εξαιρετική, ΑΛΛΑ ΕΔΩΣΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ, ΕΣΤΩ ΛΙΓΟΥΣ ΨΑΓΜΕΝΟΥΣ,
20χρονους, να την δούν και ύστερα απο 50 χρόνια να έχουν να λένε ότι «την
πρόλαβαν». Γιατί σε αυτούς τους καλλιτέχνες, το ζητούμενο δεν είναι να έχουν τη
φωνή που είχαν στα 40 ή στα 50, αλλά είναι η «εμπειρία» και η φαντασμαγορία που
προσφέρουν με το να τους δεις, έστω και στα τελειώματα. Το ίδιο ισχύει και για
τους μεγάλους ηθοποιούς ή και τους ποδοσφαιριστές. Αρα καλά κάνει ο Ρονάλντο
και συνεχίζει στα 40, καλά έκανε ο Μπιθικώτσης που συνέχισε μέχρι τα 82 και
καλά έκανε και ο Φρανκ Σινάτρα, που τραγούδαγε ως το τέλος, το ίδιο και ο
Λώρενς Ολιβιέ, που έπαιζε ώς το τέλος, άρρωστος, μέχρι τα 83 του χρόνια. Και στην τελική, γεμίζουν μαγαζιά στάδια και
αίθουσες και υπάρχει και ποιοτικός κόσμος (ευτυχώς ακόμα) που τους ακολουθεί.
