Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΕΡΙΧ ΖΑΝ - Χ.Φ. ΛΑΒΚΡΑΦΤ

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΕΡΙΧ ΖΑΝ- Χ.Φ. ΛΑΒΚΡΑΦΤ

Σύντομο λυρικό αφήγημα του μάστορα του κοσμικού τρόμου Χ.Φ. Λάβκραφτ γραμμένο το 1921. Ο συγγραφέας αφιερώνει ένα διήγημα στο χαμένο παρελθόν, στο χρόνο που χάθηκε, σε γεγονότα που δεν μπορούν να αποδειχθούν και που μόνο η μνήμη τα έχει καταγεγραμμένα. Η οδός Οζέιγ, μια περιοχή της Γαλλίας που δεν μπορεί να βρεθεί στο χάρτη, δεν μπορεί καν να αποδειχθεί ότι υπάρχει, αλλά κυρίως το πρόσωπο, που παίζει μια μουσική που ξεπερνά τα ανθρώπινα μέτρα, ο Εριχ Ζαν αποτελούν την βάση της αφήγησης. Όλη η περιγραφική δεινότητα του συγγραφέα με τους αμέτρητους οπαδούς σε όλο τον κόσμο κορυφώνεται στην περιγραφή αυτής της θεϊκής μουσικής.

«…Όλο και πιο δυνατά, όλο και πιο δυνατά και πιο άγρια ανέβαινε η ικεσία της απελπισμένης βιόλας. Ο εκτελεστής ήταν μούσκεμα, πλημμυρισμένος από έναν ανησυχητικό ιδρώτα, σφάδαζε σαν νευρόσπαστο, έχοντας πάντα καρφωμένα τα μάτια στο κλειστό παράθυρο. Μέσα από αυτή την ανομολόγητη μουσική, μπορούσα σχεδόν να ξεχωρίσω μασκοφορεμένους σάτυρους και μαινάδες να χορεύουν, να στροβιλίζονται στα έγκατα αβυσσαλέων βαράθρων πλημμυρισμένων από πυκνή ομίχλη και αυλακωμένων από αστραπές. Κατόπιν είχα την εντύπωση ότι άκουγα μια νότα πιο ψηλή και πιο κανονική που δεν προερχόταν απ’ τη βιόλα: μια νότα σκωπτική, ήρεμη θεληματική η οποία ερχόταν από πολύ μακριά, κάπου από τη δύση».

Από την πρώτη σελίδα το διήγημα υποβάλλει τον αναγνώστη για τι πρόκειται να ακολουθήσει με την «στρατηγική του υπονοουμένου και του μυστηριώδους » : «…Παρά τις προσπάθειες μου όμως, πρέπει να ομολογήσω ταπεινά, ότι δεν μπόρεσα ότι δεν μπορώ, να ξαναβρώ ούτε το σπίτι, ούτε την οδό, ούτε τη συνοικία αυτής της πόλης….»

Ο «Έριχ Ζαν» είναι διήγημα ατμόσφαιρας με συμβολισμούς. Ο συγγραφέας υποβάλλει με τη χρήση του πρώτου προσώπου στην αφήγηση, καθώς και με τη χρήση των επιθέτων που μεγεθύνουν τη λεπτομέρεια.

«…Η πανταχού παρούσα σκόνη και οι άπειροι ιστοί αράχνης μαρτυρούσαν ένα μέρος έρημο και ακατοίκητο.»

«…πως το δράμα ήταν απόλυτα αληθινό – αυτό το τρομακτικό, το άναρθρο κλάμα, αυτός ο λυγμός που μόνο ένας μουγκός μπορεί να βγάλει και δεν μπορεί παρά μόνο στις πιο φρικτές στιγμές τρόμου ή αγωνίας…»

Η οδός Οζέιγ είναι πραγματική ή φανταστική; Τι είδους εξωκόσμια μουσική είναι αυτή που βγαίνει από το σώμα της βιόλας του Ζαν; Γιατί ο αφηγητής έφριξε μόλις το χέρι του συνάντησε το αυτί του Ζαν; Γιατί μετά την απομάκρυνσή του από εκεί ο αφηγητής δεν μπόρεσε να εντοπίσει πάλι το σπίτι της οδού Οζέιγ; Τα αναπάντητα ερωτήματα είναι που διεγείρουν τον αναγνώστη ψάχνοντας απάντηση. Ο Λάβκραφτ κορυφώνει την αγωνία  για το «αναπάντητο» στις τελευταίες σελίδες αυξάνοντας την προσδοκία.

 Σύντομο βιογραφικό

Ο Χ. Φ. Λάβκραφτ γεννήθηκε στις 20 Αυγούστου 1890 στο Πρόβιντενς του Ρόουντ Άιλαντ. Πέρασε τα περισσότερα χρόνια του ολότελα αποκομμένος από τον κόσμο και την εποχή στην οποία ζούσε. Πέθανε το 1937 σε ηλικία 47 χρονών. Άρχισε να γράφει νωρίς αλλά δεν κατόρθωσε να δημοσιευτεί τίποτα σε κανένα περιοδικό ευρείας κυκλοφορίας. Έχοντας Βρετανούς προγόνους, η φιλολογικές του επιρροές ήταν Βρετανικές μάλλον -του Άρθουρ Μάχεν και του Λόρδου Ντάνσανι κυρίως- και όχι οι Αμερικάνικες της γοτθικής παράδοσης του Πόε. Τα έργα του Λάβκραφτ δεν εκδόθηκαν ποτέ σε ευρεία κλίμακα όσο ζούσε και μόνο μια μικρή νουβέλα έκανε την εμφάνισή της τυπωμένη και δεμένη από έναν ερασιτέχνη αλλά ενθουσιώδη εκδότη. Περίπου 50 από τις ιστορίες του δημοσιεύτηκαν σε περιοδικά και κυρίως στα: "Αλλόκοτες Ιστορίες", "Καταπληκτικές Ιστορίες", "Καταπληκτική Επιστημονική Φαντασία". Ο Λάβκραφτ έγραψε μόνο 3 μυθιστορήματα ανάμεσα σε πολλά διηγήματα και νουβέλες. Το πιο γνωστό όμως απ` αυτά είναι "Η Περίπτωση τουΤσάρλς Ντέξτερ Γουόρντ.