ΤΟ ΤΟΥΝΕΛ

ΕΡΝΕΣΤΟ ΣΑΜΠΑΤΟ – ΤΟ ΤΟΥΝΕΛ

Ο Αργεντινός συγγραφέας Ερνέστο Σάμπατο, έγινε γνωστός μετά την έκδοση του πρώτου του βιβλίου με τίτλο «το Τούνελ» το 1948. Το θέμα του μυθιστορήματος είναι κλασικό: η δολοφονία μια ωραίας δεσμευμένης γυναίκας από τον εραστή της. Ο τρόπος όμως που παρουσιάζεται η ιστορία είναι που σαγηνεύει τον αναγνώστη και συντελεί στην επιτυχία του βιβλίου. Η γλώσσα στεγνή, αποφλοιωμένη από λογοτεχνικά φτιασίδια, και η εξέλιξη της αφήγησης, σχεδόν αστυνομικού τύπου τραβούν το ενδιαφέρον παρ’ όλη την αρχική εξομολόγηση του αφηγητή ζωγράφου για το φόνο που διέπραξε. Η εξιστόρηση σε πρώτο πρόσωπο «ζεσταίνει» την αφηγηματική δεινότητα του συγγραφέα, που σε όλο το έργο παλεύει με τον εαυτό του με «ντοστογιεφσκικό» τρόπο. Εκεί έγκειται και η ποιότητα του βιβλίου, στο «σκάψιμο» του Σάμπατο, στα ενδότερα της ψυχής αλλά και του τρόπου με τον οποίο μεταβάλλεται ο ψυχισμός του δολοφόνου. Η επιτυχία αυτής της ενδοσκόπησης είναι ότι ο αφηγητής – ήρωας δε γίνεται ποτέ κουραστικός καθ’ όλη την διάρκεια του μυθιστορήματος. Δεν υπάρχει φλυαρία πουθενά στο έργο. Ο λόγος – εξομολόγηση του δολοφόνου συντελεί στην εν μέρει λύτρωσή του. Επίσης δεν λείπει στο μυθιστόρημα η στοχαστική διάθεση, χωνεμένη όμως με μαεστρία στο ρυθμό του ξετυλίγματος της πλοκής: 

«..Αλλά είναι αρκετά παράξενο που σ' έναν άνθρωπο δεν αρκεί να έχει γλιτώσει τα μαρτύρια και το θάνατο, για να ζει ευχαριστημένος. Όταν αρχίζει να αποκτάει ξανά ασφάλεια, η περηφάνια, η ματαιοδοξία, η υπεροψία, που, φαινομενικά, είχαν εξαφανιστεί για πάντα, αρχίζουν να φανερώνονται ξανά, σαν ζώα που είχαν φύγει τρομαγμένα. Και, κατά κάποιον τρόπο, ξαναγυρίζουν με μεγαλύτερη έπαρση, σαν να ντρέπονταν που δεν είχαν πέσει τόσο χαμηλά».