Μια σφιχτοδεμένη νουβέλλα με έμφαση περισσότερο στους χαρακτήρες και λιγότερο στην πλοκή,είναι το Μπενίτο Σερένο του Μέλβιλ (δημιουργού του αριστουργηματικού «Μόμπυ Ντικ»). Ο συγγραφέας σκιαγραφεί με λεπτομέρεια την σχέση δυο πλοιάρχων, του Αμεσσάι Ντηλέηνο και του Μπενίτο Σερενο. Το έργο βασίζεται στην αφήγηση του πλοιάρχου Ντηλέηνο (1817) και αφορά μια εξέγερση σκλάβων το 1799, σε ένα ισπανικό εμπορικό πλοίο. Μπροστά από την εποχή του, ο συγγραφέας, περιορίζει το λεκτικό «βερμπαλισμό» της εποχής και παρουσίαζει μια πυκνή φόρμα μέσα από μια άρτια αφήγηση. Ο Μέλβιλ «παίζει με το μυαλό» σε ότι αφορά την σχέση των δυο ανδρών, αλλά και του αναγνώστη, θυμίζοντας αφηγήματα μοντερνιστών. Οι εκ των πραγμάτων αναφορες σε μαύρους σκλάβους γεννά ερωτηματικά για την άποψη του συγγραφέα για την δουλεία. Στην πραγματικότητα ο Μέλβιλ απλά θέλει να προκαλέσει ερωτήματα στη σχέση «λευκού-μαύρου» και «αφέντη – δούλου». Παραθέτουμε απόσπασμα:
«Αν είναι δυνατόν, σκέφτηκε ο πλοίαρχος Ντηλέηνο, μήπως ο Δον Μπενίτο με ανάγκασε με τη βαρυθυμία του να αποσυρθώ για να αφήσει ελεύθερη την σπανιόλικη μνησικακία του να ξεσπάσει στο κεφάλι του κακόμοιρου φίλου του; Αχ, η δουλεία γεννάει άσχημα πάθη στον άνθρωπο. Τον ταλαίπωρο!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου