Έχουμε θίξει επανειλημμένως σε αυτό εδώ το γκρουπ, το πόσο σημαντικό είναι ο συγγραφέας να καταφέρνει να επικοινωνήσει με το κοινό, όσο το δυνατό πιο ευρύ, χωρίς όμως να κάνει εκπτώσεις στην ποιότητα της γραφής του αλλά και στα βαθύτερα πιστεύω του. Ο εραστής της Λαίδης Τσάτερλυ, του Λόρενς είναι ένα από αυτά τα βιβλία. Όχι διότι έγινε ευρύτερα γνωστό λόγω του ερωτικού του περιεχομένου σε μια εποχή που κάτι τέτοιο σκανδάλιζε, αλλά περισσότερο λόγω της εξαιρετικής γλώσσας, των κοινωνικοπολιτικών παρεμβάσεων και του στοχασμού του συγγραφέα.
«Η κοινωνία ήταν ανηλέητη, καθότι ανισόρροπη. Η πολιτισμένη κοινωνία είναι ανισόρροπη. Το χρήμα και ο αποκαλούμενος έρωτας αποτελούν τις δύο μεγάλες μανίες της, το χρήμα προηγείται με διαφορά. Το άτομο καταξιώνεται μέσα στην αλλοπρόσαλλη παράνοια του με δυο μέσα : Το χρήμα και τον έρωτα…».
Οσοι θέλουν να δουν πως γράφεται ένα ερωτικό μυθιστόρημα ποιότητας πρέπει να διαβάσουν τον «Εραστή». Ισως έτσι ξεφύγουν για λίγο από τα «τούβλα» που προσφερει η ευτέλεια μιας εποχής, όλο και χαμηλότερης προσφοράς σε αγαθά που «προάγουν την αρετή». Το έργο γράφτηκε στο 1928, σε μια εποχή – μεταξύ των δυο μεγάλων πολέμων – όπου ο πουριτανισμός ακόμη ανθούσε. Η κυκλοφορία του βιβλίου απαγορεύτηκε. Αυτό που σόκαρε περισσότερο, δεν ήταν οι ερωτικές σκηνές, όσο η χρήση «ωμών λέξεων» στην περιγραφή των ερωτικών σκηνών, τόσο φυσικά όμως ενταγμένων στην φιλοσοφία αυτού που ήθελε ο συγγραφέας να «περάσει», ώστε αυτό ακριβώς να αποτελεί και ένα από τα πλεονεκτήματα της γραφής του. Η δικαίωση ήρθε για το συγγραφέα, τον εκδοτικό οίκο αλλά κυρίως για την ίδια την «ελευθερία της έκφρασης» στις 2/11/1960.
Η σύγκρουση των τάξεων, η πολιτική κατάσταση της εποχής, τα πιστεύω ενός αριστοκράτη, η βαθύτερη έκφραση της αγάπης, η αληθινή φύση της γυναίκας, ο έρωτας σαν ουσία και όχι σαν πρόσχημα ένωσης δύο ανθρώπων, όλα αυτά στις σελίδες του βιβλίου του Λόρενς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου