Ο ΚΥΝΗΓΟΣ ΤΩΝ ΑΡΟΥΡΑΙΩΝ

ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΓΚΡΙΝ – Ο ΚΥΝΗΓΟΣ ΤΩΝ ΑΡΟΥΡΑΙΩΝ

Αριστουργηματική νουβέλα γραμμένη από έναν επίγονο των μεγάλων σοβιετικών συγγραφέων με θεματική διαφορετική από το πνεύμα εκείνων κι έξω από το επαναστατικό κλίμα της δεκαετίας του 1920. Ο συγγραφέας κινείται στα μονοπάτια της ονειρικής – φανταστικής λογοτεχνικής γραφής και ομολογουμένως δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τους μετρ του είδους, Πόε, Λάβκραφτ, Χόφμαν. Η νουβέλα «ο κυνηγός των αρουραίων» αναπτύσσεται σε κλασική πρωτοπρόσωπη αφήγηση με προσήλωση στην λεπτομέρεια και το σταδιακά αυξανόμενο τέμπο αγωνίας, με «μοχλό ανάπτυξης» την αναμονή του να συμβεί κάτι. Η γοτθική ατμόσφαιρα περιγραφής εσωτερικού χώρου, του οποίου η αποπνικτική αύρα, συντελεί στην ανάπτυξη του ρυθμού, κυριολεκτικά καθηλώνει. Ο Γκριν κινούμενος στα όρια του έντεχνου παραμυθιού και του ονειρικού τρόμου μαγνητίζει με την γραφή του, ενώ πιθανότατα έχει επηρεαστεί από τον τρόπο ανάπτυξης του Λάβκραφτ με τον οποίο έζησαν την ίδια εποχή. Ο Γκρην που στο κείμενο του διακρίνονται και τα καφκικά στοιχεία, της μοναξιάς και του παραλόγου, δήλωνε : «Δεν θέλω να ζω με επιδόματα, να χαρακτηριστώ ανάπηρος και ακόμα περισσότερο δεν θέλω να πάρω πολιτική σύνταξη. Ολη την ενήλικη ζωή μου ήμουν συγγραφέας. Αυτό ήταν το μόνο που σκεφτόμουν, αυτό ήταν το μόνο που με κρατούσε στη ζωή. Συγγραφέας λοιπόν θα παραμείνω μέχρι τέλους. Από την πολιτική απομακρύνθηκα μια και καλή όσο ήμουν ακόμη νέος και δεν πρόκειται να τραφώ τώρα από αυτό που μου είναι πλέον τόσο ξένο και άχρηστο. Στα νιάτα μου αφιερώθηκα στην πολιτική, τώρα όμως δεν έχω άλλα πάρε-δώσε με αυτή. Έχουμε πατσίσει. Τελεία και παύλα».
Διαβάζουμε απόσπασμα από την νουβέλα – σε εξαιρετική μετάφραση του Γιώργου Τσακνιά:

«Ήδη το προαίσθημα πως δεν θα καταφέρω να αποφύγω τη συνάντηση άγγιζε αποτρόπαια τη συνείδηση μου. Σηκώθηκα και ξανακάθισα χωρίς να είμαι βέβαιος τι πρέπει να κάνω. Ο σφυγμός μου εξακολουθούσε με ακρίβεια τη ζωηρότητα ή τις διαλείψεις των βημάτων, τελικά όμως υπερίσχυσε η σκοτεινή ατονία του σώματος, η καρδιά μου άρχισε να χτυπά με πλήρη ένταση, έτσι που σε κάθε χτύπο της να αισθάνομαι πλήρως την κατάστασή μου….»