ΣΤΑ ΜΠΑΛΚΟΝΙΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ - ΠΕΤΡΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ

Πολυεπίπεδη, πολυδιάστατη η ποίηση του Γιώργου Παπαδάκη -όπως εκφράζεται με την ποιητική του συλλογή «Στα μπαλκόνια του ουρανού»- αφήνει έντονη τη σφραγίδα της στη νεοελληνική μας γραμματεία. Η πρώτη και μεγαλύτερη ενότητα της ποιητικής συλλογής, η ερωτική, αποκαλύπτει ένα εξαίρετο λυρικό στοιχείο, έναν ανεξάντλητο λεξιλογικό πλούτο (έχω την άποψη πως ορισμένες ωραιότατες λέξεις έχουν δημιουργηθεί από τον ποιητή και μπορούν να εμπλουτίσουν τη Νεοελληνική Κοινή), ένας φανταστικός, αστείρευτος, εικονοπλαστικός πλούτος -που ενισχύεται πολλαπλά και από την υπερρεαλιστική πρακτική, μια πρακτική όμως που δεν υπερβαίνει τα όρια του επιστητού κι είναι συμβατή με την προσληψιμότητα του αναγνώστη- διαποτίζει από την αρχή μέχρι το τέλος την ενότητα. Η πολυσημία του ποιητικού του λόγου -απόρροια κι αυτή της, επανατονίζεται, ανεπανάληπτης, της μαγευτικής, εικονοπλαστικής πρακτικής και του υπερρεαλιστικού της τόνου- προσδίδει στον λόγο του ποιητή πρόσθετη γοητεία.
Οι πλουσιότατες, εξάλλου, νατουραλιστικές εμπειρίες που προέρχονται απ' όλα τα πλάτη και τα μήκη του ελληνικού χώρου (της πανίδας και χλωρίδας της) - δειγματοληπτικά και μόνο μνημονεύονται: Η κοιμισμένη απ' τ' Άγραφα ροδιά, το ζουζουνητό των σφήκων ανάμεσα στα μάτια της Γκιώνας και τον λαιμό του Ποσειδώνα, οι χαμοκέλες οι σκορπισμένες στις άκρες του Ολύμπου, τ' άρωμα του γιασεμιού απ' τ' αραχωβίτικα περβόλια, οι βρεγμένες φραγκοσυκιές που σε κοιτούν πίσω απ' τα ζεστά χείλη της Μονεμβασιάς, τα καλοκαίρια που μέθυσαν στην αγκαλιά του Ευρώτα, οι δύο Πρέσπες γαλάζιες χυμένες τ' άρωμα του Απρίλη και άλλα πολλά αποδεικνύουν του λόγου το  ασφαλές για την εγκράτεια του ποιητή με το φυσικό περιβάλλον της πατρίδας του. Ο Γιώργος Πολ. Παπαδάκης, αναδεικνύεται ένας νεότερος Ελύτης. Μακάρι να 'χει το κουράγιο να συνεχίσει, για να δώσει κι άλλα ανάλογα δείγματα γραφής, μιας γραφής που θα αναβαθμίσει τον λόγο της νεοελληνικής μας γραμματείας.

Πέτρος Στυλιανού – ποιητής