« ... Ο Παπαδάκης προχωρεί ακόµη
βαθύτερα αγγίζοντας και ψηλαφώντας ό,τι συσσωρεύει η προσωπική του µνήµη,
συγκλονιστικά και έκδηλα κινείται ανάµεσα στην ηθική επιταγή και την καταλυτική µνηµονική διεργασία. Καταλήγει ολοένα σε διαπιστώσεις που έχουν άµεση σχέση µε την κίνηση των ιδανικών, την καταφυγή στο όνειρο, τις κοινωνικές αποτιµήσεις της ιδεολογίας... Προσηλώνεται στη ζωή µε
δύναµη σαρωτικής κάθαρσης. Αφουγκράζεται τον βροντώδη βηµατισµό της ιστορίας ... Ο ποιητής δεν προσποιείται, δεν κρύβεται, µε αµεσότητα γίνεται σταδιακά αφηγηµατικός.
συγκλονιστικά και έκδηλα κινείται ανάµεσα στην ηθική επιταγή και την καταλυτική µνηµονική διεργασία. Καταλήγει ολοένα σε διαπιστώσεις που έχουν άµεση σχέση µε την κίνηση των ιδανικών, την καταφυγή στο όνειρο, τις κοινωνικές αποτιµήσεις της ιδεολογίας... Προσηλώνεται στη ζωή µε
δύναµη σαρωτικής κάθαρσης. Αφουγκράζεται τον βροντώδη βηµατισµό της ιστορίας ... Ο ποιητής δεν προσποιείται, δεν κρύβεται, µε αµεσότητα γίνεται σταδιακά αφηγηµατικός.
Ο λόγος του πάντα σταράτος διεκδικεί και
κατακτά την πολιτικότητα από την αρχή έως το τέλος ... »
Λεόντιος
Πετµεζάς. Η ώρα της Κυριακής 2/12/2001
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου